నిన్న రాత్రి వసంతం గానంతో మైమరిచింది
వెన్నెల్లో సన్నజాజులు మన మాటలతో
పులకరించాయి
ఆదమరిచి నిద్రించిన గువ్వలు మన
గుస గుస లకు మేల్కొని సిగ్గుతో పారిపోయాయి
మన సంగపపు పూర్ణత్వపు జ్వాలకు గుర్తుగా
ఉల్క నేల రాలింది
ప్రకృతి స్తంభించి పోతుందని నెలరాజు
నీలి మేఘం చాటుకు తప్పుకున్నాడు
మదనుని శరములు శలభాలు కాగ మన రాత్రి
అంతమైంది
లలనా! భానుని కిరణాలు చురుక్కు మనిపించే
వరకు నా స్వప్నంలో ఉన్నావు.
No comments:
Post a Comment